Την Τρίτη 13 Μάρτη στις 6 το απόγευμα, οι εργαζόμενοι θα βρεθούμε για μια ακόμη φορά στο Σύνταγμα, όπως κάναμε δεκάδες φορές όλους τους προηγούμενους μήνες στην διάρκεια των πανεργατικών απεργιών και των καταλήψεων των πλατειών το καλοκαίρι. Αφορμή θα είναι η συναυλία αλληλεγγύης που οργανώνει ο Συντονισμός ενάντια στα κλεισίματα, τις απολύσεις και την απλήρωτη εργασία, για την αλληλεγγύη σε όλους τους χώρους που συνεχίζουν να δίνουν την μάχη ενάντια στις επιθέσεις των εργοδοτών και της κυβέρνησης.
Θα είναι μια απάντηση στην συγκυβέρνηση του Παπδήμου που προσπαθεί να μας πείσει ότι τώρα πάμε για εκλογές και δεν χρειαζόμαστε τους αγώνες και την αλληλεγγύη. Θα είναι μια απάντηση στις συνδικαλιστικές ηγεσίες που μετά τις τεράστιες κινητοποιήσεις 10-12 Φλεβάρη προσπαθούν να βάλουν φρένο σε οποιαδήποτε μαζική αντίδραση των εργαζόμενων στα μέτρα της κυβέρνησης και των εργοδοτών.
Η συναυλία συμπαράστασης και συντονισμού έρχεται ως συνέχεια μετά τον πολύμηνο αγώνα (μαζί με τις Πανεργατικές Απεργίες) στον οποίο βρίσκονται μια σειρά από χώροι. Θα δώσει νέα ώθηση και καλύτερες δυνατότητες για συνεργασία ανάμεσα στα κομμάτια που παλεύουν. Θα αναδείξει για μια ακόμη φορά την σημασία της αλληλεγγύης. Ταυτόχρονα, θα είναι ευκαιρία να μπουν και άλλοι εργατικοί χώροι σε αυτή την προσπάθεια.
Η Χαλυβουργία εξακολουθεί να είναι φάρος για όλη την εργατική τάξη. Συνεχίζει αταλάντευτα την απεργία της (πλησιάζει τις 130 μέρες) παρά τις απειλές και τις προβοκάτσιες του Μάνεση με απεργοσπάστες ή τους Χρυσαυγίτες. Οι τέσσερις και βάλε μήνες όμως είναι πολλοί. Χρειάζεται ένα νέο ντεμαράζ υποστήριξης και αλληλεγγύης και πάνω από όλα να συντονιστεί με όλους τους υπόλοιπους αγώνες.
Η Ελευθεροτυπία έχει δώσει τον τόνο όσον αφορά τον έλεγχο των εργαζόμενων των ΜΜΕ πάνω στην ενημέρωση. Έχει βγάλει ήδη δύο απεργιακά φύλλα που έγιναν ανάρπαστα. Οι πιέσεις όμως πάνω στους εργαζόμενους είναι και εκεί υπαρκτές. Παρόλα αυτά έχουν καταφέρει να συνεχίσουν με πλειοψηφικές αποφάσεις απέναντι στις προτάσεις της Τεγοπουλου για επιστροφή στη δουλειά με μισθούς πείνας. Η συμπαράσταση από τους υπόλοιπους εργαζόμενους θα δώσει νέα δύναμη στην προσπάθεια να κυκλοφορεί μόνιμα η Ελευθεροτυπία ως η εφημερίδα των εργαζόμενων της.
Το Alter είναι αντίστοιχο παράδειγμα καθώς είχε θορυβήσει τους βαρώνους των μίντια με το απεργιακό πρόγραμμα του. Είναι και αυτός ο αγώνας σε κρίσιμη φάση καθώς ο Κουρής έχει ρίξει το σήμα του καναλιού από τον Υμηττό και την Πάρνηθα. Ο καλύτερος συντονισμός μπορεί να δώσει τη δυνατότητα για μια διαδήλωση εργαζόμενων των ΜΜΕ και συμπαραστατών που θα «σηκώσει» το σήμα του σταθμού. Με αυτόν τον τρόπο θα δυναμώσει το στρατόπεδο των εργαζόμενων για να νικήσουν.
Οι εργαζόμενοι από τον ΟΕΚ και τον ΟΕΕ έδωσαν μια μεγάλη μάχη 21 ημερών ενάντια στο κλείσιμο των Οργανισμών. Μπορεί η κυβέρνηση να πήρε απόφαση για οριστική κατάργηση, αλλά υπάρχει τμήμα των εργαζόμενων που παλεύει για να υπάρξει άμεση συνέχεια της κινητοποίησης τους.
Τα Νοσοκομεία είναι σε αναβρασμό από την Ιεράπετρα και το Κιλκίς μέχρι την Αθήνα. Ο συντονισμός τους με εργαζόμενους από τον ιδιωτικό τομέα, αλλά και τους άλλους χώρους του δημοσίου είναι εκρηκτικό μείγμα που χρειάζεται να… παραχθεί άμεσα.
Δεν είναι όμως μόνο αυτοί οι χώροι που βρίσκονται σε μάχες. Στην Alapis, στην Intracom, στο Λουκίσα, στην 3Ε Εκτυπωτική οι εργαζόμενοι παλεύουν. Αλλού μπορεί να είναι η καταβολή των δεδουλευμένων (Λουκίσα, 3Ε Εκτυπωτική), αλλού η σύγκρουση με τις μειώσεις μισθών και την εκ’ περιτροπής εργασία (ΙΝΤΡΑΚΟΜ) αλλού η μάχη ενάντια στις διαθεσιμότητες (Alapis), παντού όμως είναι η σύγκρουση ενάντια στα αφεντικά και τις αντεργατικές αποφάσεις της συγκυβέρνησης.
Η συναυλία και η συγκέντρωση στο Σύνταγμα όλων αυτών των χώρων θα ενισχύσει την ταξική αλληλεγγύη. Θα δώσει ώθηση στην υπόθεση που ενώνει όλους τους εργαζόμενους. Για να γκρεμίσουμε την κυβέρνηση, την Τρόικα και τα Μνημόνια τους, να ανοίξει ο δρόμος για την προοπτική των εργατών.
